„…Przynieśliśmy bielusieńkie szaty,

Niesiem mirrę olejki, bławaty,

Czemuż niknie z rąk naszych Twe ciało

Jakby z duszą do nieba leciało.

Ty nas żegnasz ostatnim tchem Pani,

A my wiemy co Twój znaczy skon,

Nie płaczemy bośmy przekonani

Że Cię czeka w niebie chwały tron……”

( Fragment pieśni „O Maryjo czemu biegniesz w niebo”)

Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny obchodzone w wielu wyznaniach i kościołach a w kościele katolickim co roku 15 sierpnia, to wywodzące się z dawnych czasów (od VI wieku) święto podczas którego święcone są tradycyjne, piękne, kolorowe bukiety z kwiatów i ziół.

Kiedyś były to bardzo obfite bukiety zawierające najpiękniejsze kwiaty, zioła i plony lata, dziś bukiety bywają nieco skromniejsze ale warto przytoczyć ich symbolikę, o której czasem zapominamy w pędzie życia. Ten rok jest wyjątkowy, czas jakby nieco zwolnił i mamy możliwość dostrzeżenia znaczenia i wyjątkowości tego niezwykłego symbolu naszej wiary. Bukiet powinien być pełen najpiękniejszych kwiatów i ziół które z serc ofiarujemy Najświętszej Panience w dniu w którym z duszą i ciałem została zabrana do nieba.Według źródła wiary jaki stanowią Apokryfy, nazajutrz po zaniesieniu Maryi do grobu nie było tam jej ciała lecz całe naręcza najpiękniejszych kwiatów i bukiet to pamiątka tego wydarzenia ale też symbol samej Maryi – piękna, dobra, prostoty, miłości. Poświęcony, a następnie ususzony i umieszczony w domu bukiet poza wiankiem z ostatniego nieszporu, czy palmą to kolejny oręż w walce ze złymi mocami, chorobami czy też pewna ochrona przed czyhającym na nasz dom nieszczęściem.

Według wierzeń naszych przodków, wystarczy zrobić napar z odpowiednich ziół by ulżyć w chorobie ludziom, czy zwierzętom. Wystarczy spalić ziele z bukietu w piecu lub okadzić nim ściany by oddalić nadciągające nieszczęścia i gromy. Obfitość i urok letniej przyrody niejako w pigułce zawiera właśnie bukiet święcony przez kobiety w święto Matki Boskiej zwanej Zielną. Od dawien dawna gospodynie prześcigały się w tym, która do kościoła przyniesie piękniejszy bukiet często zawierający jeszcze najdorodniejsze kłosy zbóż i był dziękczynieniem za plony i za dary ziemi wykorzystywane przez ludzi w medycynie ludowej.

Wyjątkowość tej tradycji jest tym bardziej niezwykła, że jest ona ciągle żywa, wręcz obserwujemy jej renesans, jest to wynikająca z głębi serca potrzeba. Bardzo wiele kobiet święci bukiet 15 sierpnia i dlatego Skansen w Sidzinie – Muzeum Kultury Ludowej pozwala sobie przypomnieć znaczenie tej jednej z najpiękniejszych i najbarwniejszych NASZEJ tradycji!